20 Ocak 2009 Salı

benim dostlarım...


Efenim siz siz olun bir iki tane de halk arasında normal kabul edilen, şöyle seri imalattan insan bulundurun çevrenizde. “Ayol ben şimdi buna küserim” diyenleri duyar gibiyim, linç etmeden evvel bi’ durun yahu şikayetçi de değilim, lakin neyiz, niye böyleyiz merak içindeyim… Nitekim kabul buyrun %1 lere falan gidiğim(n)izin. Şimdi çevremde yaşayan tuhaf insanlardan bahsedeceğim kimse takma isimleri üzerine almasın, şimdiden söylüyorum “o sen değilsin” oladabilirsin ama olmadığına inanki bir süre daha hayatta kalayım… Aynası iş değil dosttur kişinin, kendimi değil onları anlatayım da anlayın… Başlıyorum, uçak biletlerim nerede?

Biri Joe, ben de Mike şimdiden iğrençleştik farkındayım. Bu canım bir tanem yegane yakınım süprizlerin kralıdır, mesela sessiz bir sokakta bağırarak berbat şarkılar söyleyebilir, utanıp tanımıyor taklidi yapmanız, kızım sussana diye fısıldamanız nafile isminizle seslenip sizi rezil edebilmek için tüm gücünü kullanır. Ben yorgunlıktan can çekişirken inadına enerji patlaması yaşayabilir, ufacık cüssesiyle bir adamı dövebilir, en sinir bozucu şeye kahkaha ile gülebilir, “ah” desen bir saat sonra şehrin öteki ucundan yanınıza gelebilir, canııım aslında hiç de fena biri değildir. Bir buluşmada “ben pek içki içmem bilirsin” derken bir hafta sonra ard arda indirdiği 4 koca bira ile oha, çüş, yuh dedirtebilir. Renk uyumuna kıldır morla yeşili üstüste giyebilir, onunla da kalsa iyi üzerinde bir yerlere sarıyı ve maviyi de iliştirip benetton reklamı gibi yanınızda gezebilir. Anaokulundan yeni fırlamış görüntüsü ile en acılı lahmacun kıvamlı konunuza kahkahayla gülebilir “kusura bakma ama komik geldi” derken, iki tane çakasınız gelir, yapamaz sinirden gülersiniz de aldığınız “e sen de gülüyosun” cevabı ile gerçekten güldürebilir. “Hayır canım ben sinirden gülüyorum, bak bir kere daha söylüyorum canını alıcam şuracıkta, faili meçhul yapıcam seni, 3 e kadar bile saymıcam, kaç…” Kardeş gibi oldun atsam atılmaz, satsam satılmaz mecburen seviyorum seni…

Diğerine “Küçük” diyeceğim o kendini bilir… Böyle ufak bişidir kolumun altına sığıverir, zaten bunların hepsi bana inat miniciktir, ben de yanlarında böyle sen de elektrik direği ben diyim kalas gibi bir şey oluveririm. Kendimi deve gibi hissettirmeyi görev bilmiş özel olarak tutulmuş, eğitilmiş bana karşı bir çeşit yasadışı hareketin temsilcileridir, ele başlarını yakaladım yakalıcam az kaldı. Herneyse, bu ufacık şeyin ufacık kafasına onca aklı nasıl tepiş tepiş sığdırmışlar anlamam ama kafadaki sıkışıklıktan olmalı ki onca lök gibi oturmuş bilginin, yaşam deneyiminin altından bile fırlayıp taşma ve coşma hali içerisinde hayat sürmektedir. Bir insan her cümleyi nasıl “hahahahah” diye katılarak bitirebilir ve aklım ermiyor o küçücük bünye nasıl bu kadar çok sıvı tüketebilir. Bu normal olabilir mi düşündükçe ürperesim geliyor, bak bak tüylerim diken diken oluyor. Hani sıkıldın mı, moralin mi bozuk, al yanına, ooooh sevgi, şevkat, stand up hepsini sömür dön geri, işte öyle gönüllü ilaç niteliğindedir. “Ne gam kalır ne kasvet” yalanım varsa şurdan şuraya gidemeyeyim, vallahi. Kültürel, edebi kişiliğine geldin mi de bi durucan, önünde eğilicen sonra götün götün geri dönücen… O zaman ayılacak “bu zirzop diyeceksin aynı zamanda bir leo, bir son mohikan, bir mammamia, bir totoro, bir italo calvino, bir don kişot, bir esmeralda”… Onun hoppidi hoppidi, şıkıdım mıkıdım görüntüsüne aldandın yandın, akıl oyunlarında el ense ile bir hamlede mindere oturtur da kasendeki ağrıdan 3 hafta yürüyemezsin vallahi. Ne derse yaparım, çekirgesiyim beni yetiştirip çayıra salacak inşallah… İnsandır sonuna kadar ve “çatlaktır ışığı sızdıran”…

Biri benden büyük “Abi”m, büyük diyorsak işte öyle, yaşıtım olsa bu kadar olamaz, motosikletine tapar, o da kesmez kocca arabasını satar bir tane de scooter alır… Bmw markasını namusu gibi kollar, yaşıtları evde pijama terlik tv şeklinde takılırken, o ikitekerleklisiyle dağ bayır yol şeridi kovalar. “Gezelim” sihirli kelimesidir, ikincisi de “eğlenelim”… Etkinliklerden haber edicidir, büyük olan o olsa da arayan sorandır, halimi merak edendir, gidon tutumanın verdiği alışkanlıktan olsa gerek en özgüvensiz zamanda en iyi gaz verendir… Arka selesi bana rezervedir… Yorucu üşütücü bir gezide benzin istasyonunda karizmadan bi haber “hava ayaz mı ayaz” şarkısını kötü seslerimizle çığırırken diğer yandan benimle halay çekendir. İşte öyle bir şeydir, tatlı ve şeker.

Biri uzun zamandır sesi çıkmayan dostumdur, sağolsun az biraz kendimi ufak tefek hissettirendir. Feminenlikte sınır tanımayandır. Aç kalsak ne iş yaparız hayalleri içerisinde en saçma sapan fikirleri birlikte bulduğum insandır, yine aynı fikri dallandırıp budaklandırıp, çiçek açtırıp birlikte saatlerce güldüğüm şahıstır. Duyguludur, hassastır, gurmedir, iyi aşçıdır, satıcıdır. Öyle değil ciddi ciddi profesyonel satıcıdır. Satış departmanlarının arayıp da bulamadığı elemandır. En inanmadığınız konuda öyle konuşur, öyle örneklemelerde bulunur ki hala inanmıyor olsanız da tek çıkar yol kendinizi inandırıp artık bu ızdıraptan kurtulmaktır… Taklit ve söylem ustasıdır, o konuşur siz “me”lersiniz… Özlediğim şahıstır.

Bir de kendini bulma peşinde, ülke ülke dolanan kadim dostum vardır, sürekli bir yerlere kendine bir amaç bulmaya gider gider gelir, tutunamayanımdır, kararsızımdır. Gitme der yoluna yatarım yine gider de şükür ki her seferinde döner. Her muhabbetimiz bir şekilde “ ne yapar ne ederiz de bu hayatta nasıl yırtarız”a ulaşır. Durmaksızın ve bıkmaksızın birlikte iş kurma hayalimiz vardır. Çok zengin olmanın binbir planını üşenmemiş yapmışızdır, düş ortağımdır. Ne şirketler, ne mimarlık ofisleri, ne mağazalar zinciri kurmadığımız kalmıştır, hepsi de havadır civadır, serde tembellik var ya planları hayata geçirdiğimiz olmamıştır. O çalışan kafayla nasıl kendini “loser” ilan eder şaştığımdır. Çılgındır, ama nasıl oluyorsa bir o kadar çekingendir, sözünü esirgemeden söyleyendir fakat insan kırmaktan da nefret edendir, mert kızdır…

Tüm bunlardan başka, külotlu çorapla motosikletine bindiğini farketmeyen mi ararsın, fal fal diye kudurup her seferinde bi daha falcıya gitmeyelim diyen mi, dünyanın en komik ve absürd çocukluk anılarına sahip olan mı, gps’i yanındayken dahi yolunu bulamayan mı, saatlerce hiç durmadan tepinircesine dans edebilen mi, alkolizm sınırına ramak kalmışken zayıflamak uğruna bir daha ağzına içki sürmeyen mi (bu arada azmin sonu mükemmel), motosikletine insan muamelesi yapan mı, ya da taksi deseni yaptırıp üzerine de taksi yazdıran mı, yaz sıcağında gördüğü bir şelaleye girmek uğruna insanların içinde soyunup donla ortalıkta dolaşan mı, hayatında belki de ilk kez camiye gidip orada gülme krizine tutulan mı, yazar olan mı, müzisyen olan mı, mesleğine lanet yağdıran mimar mı, kocayı boşayıp hayata yeni baştan ve bu kez herkesten de sıkı tutunan mı, parasızken borç veren mi, ağır abla ağır abi olup bir anda karizmayı dağıtmaktan çekinmeyen mi, kafası kızıp Bursa’ya iskender yemeye gidip dönen mi, asabi patronuna “ama bakın siz böyle konuşunca nasıl da ellerim titriyor” diyen mi, sigara almaya gidiyorum diyip ofisten çıkan ve bir daha dönmeyerek istifa eden mi, 20 kişi olunca kamp ortamında "neşeli sandalyeler" oynayanlar mı, sürekli platonik takılıp sonunda aşklarıyla kanka olup herşeyi mahveden ve hergün ağlayan mı, bisikletle yaptığı deliliklerle “yerel jackass” ünvanına hak kazanan mı, örnekler bitmez, bitmez…

İşte böyle bir ortamda normal olduğunu ileri sürdüğüm bir yaşam sürdürmeye çabalıyorum, varın siz düşünün ne kadar başarıyorum... :) Ve ben tüm bu güzel insanları bunlar olduğu için çok seviyorum…

6 yorum:

Arzu Çur dedi ki...

Seni de var ya.. Sevmeyen ölsün be. Ağlattın beni, Allah seni güldürsün.

uçuşuk dedi ki...

Ya neden ağlattım ki amaç güldürmekti hay allah. Çok seviyorum seni ışık sızdıranım... :)

efrasiyab dedi ki...

dostluk gibisi var mı? ne desem boş. allah ayırmasın ikinizi. aranıza pandoranın kutusundan çıkan ne varsa işte onlar girmesin. umut hariç:) gerçi nietche ye göre o da kötülük ama bu konu çok su götürür girmeyelim:)

uçuşuk dedi ki...

amin amin...
nietche'ye göre bakarsak bildiğimiz ve çevremizde olup biten herşeyi şöyle bir alaşağı etmemiz gerekir. umut her iyi hissettiren şeyin bir tutam da dikeni olması gibi bazen kendimize yaptığımız kötülük olabilir ama bence umutsuz olmak daha büyük bir kötülük olacağından bu kadarı tölare edilebilir diye düşünüyorum ben... :) kendi mutluluğumuzu düşünürken göze alacağımız fayda-zarar ihtimallerini belirleme hakkı bizde ne de olsa...;)

Arzu Çur dedi ki...

Uçuşuk hanım, mimlendiniz tarafımdan. Ödevinizi yapmaya çağırıyorum sizi. Hadi bakalım:)

uçuşuk dedi ki...

tam zamanında yoksa tembellik iyice sarmıştı... yarın akşama hazır bil, bilemedin 2 gün sonra, o da olmadı haftaya garanti... :) evet, epey yayılmışım... :S

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...