Kapı çalanlar, hatır soranlar, yanında olan ya da olur gibi yapanlara rağmen bir şekilde tek başınalık döner dolaşır gelir paçama yapışır, biçare biçerim yalnızlığı, durmaksızın, orta yerinden, inadıma... Bu inatçı yapışkan duyguyu sevmiyorum... Ve en sevmediklerim arasında ilk sıraya yerleştiriyorum.
Yalnızlığa dayanırım da, bir başınalığa asla.
Yaşlanmak hoş değil öyle duvarlara baka, baka.
Bir dost göz arayışıyla.
Saat tıkırtısıyla…
Korkmam, geçinip gideriz biz mutlulukla.
Ama;
"Günün aydın, akşamın iyi olsun" diyen biri olmalı.
Bir telefon sesi çalmalı ara sıra da olsa kulağımda.
Yoksa, zor değil, hiç zor değil,
demli çayı bardakta karıştırıp, bir başına yudumlamak doyasıya.
Ama; "Çaya kaç şeker alırsın ?"
Diye bir ses sormalı ya ara sıra…
CAN YÜCEL
07.05.2008
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder